Infrakt pluća se događa kada deo pluća odumre zbog prekida u dotoku krvi. Iako razna medicinska stanja
mogu dovesti do nekroze pluća, najčešći razlog je plućna embolija.
Simptomi infrakta pluća mogu se razlikovati među pojedincima, zavisno od mesta i obima zahvaćenog
područja i mogu biti od relativno blagih do izrazito ozbiljnih. Bez obzira na manifestacije, pojava infrakta
pluća uvek ukazuje na ozbiljno zdravstveno stanje koje zahteva hitnu i temeljnu dijagnostiku i terapiju.
Pored toga, infrakt pluća može izazvati komplikacije kao što su infekcije ili problemi sa disanjem, što
dodatno naglašava potrebu za brzim medicinskim intervencijama. Pravovremeno prepoznavanje i
lečenje mogu značajno poboljšati prognozu pacijenta.

Simptomi infrakta pluća
Simptomi infrakta pluća mogu biti vrlo različiti i zavise od veličine i mesta zahvaćenog područja u
plućima. Veći infarkt pluća obično uzrokuje ozbiljnije simptome, posebno ako zahvata pleuru
(membranu koja obavija pluća).
U većini slučajeva, infarkt pluća je prouzrokovan relativno malim plućnim embolusom, koji stvara manju
nekrozu. U takvim situacijama, simptomi izazvani infarktom mogu biti veoma blagi ili čak potpuno
odsutni.
Ozbiljniji simptomi se javljaju kod većeg infarkta pluća, kao i kada je zahvaćena pleura. Ovi simptomi
mogu uključivati:
 Hemoptizu (kašalj ili iskašljavanje krvi)
 Tešku dispneju (otežano disanje)
 Groznicu
 Bol u grudima (često pleuritični bol, bol u grudima koji se pojačava pri udisanju)
 (Retko) uporno štucanje
 Vrtoglavicu
 Slabost.
Mnogi od ovih simptoma su uobičajeni kod plućne embolije, bez obzira na to da li je dovela do infarkta
pluća ili ne. Međutim, kada plućnu emboliju prate hemoptiza ili bol u grudima, to je indikator da je došlo
do infarkta pluća.
Dok manji infarkt pluća obično nema dugoročne posledice, veći infarkt može prouzrokovati značajna
oštećenja pluća, što može dovesti do hroničnih simptoma, pa čak i fatalnog ishoda. Pored ovih
simptoma, pacijenti mogu doživeti i sekundarne komplikacije, poput infekcija ili problema sa disanjem,
što dodatno naglašava potrebu za brzom medicinskom intervencijom. Pravovremeno lečenje može
značajno poboljšati ishod i smanjiti rizik od ozbiljnih komplikacija.

Uzroci infrakta pluća
Najčešći uzrok nekroze pluća je plućna embolija. Prema procenama, do 30% slučajeva plućne embolije
rezultira barem manjim infarktom plućnog tkiva.

Postoji nekoliko drugih medicinskih stanja koja takođe mogu prouzrokovati nekrozu pluća stvaranjem
okluzije u delu plućne cirkulacije, što prekida dotok krvi u određene delove pluća. Ovo uključuje
karcinom, autoimune bolesti poput lupusa, razne infekcije, bolest srpastih ćelija, infiltrativne bolesti
pluća kao što je amiloidoza, ili embolizaciju vazduha ili drugih materijala iz intravenskih katetera. Osobe
koje intravenozno koriste droge posebno su podložne razvoju infrakta pluća.
Bez obzira na uzrok, vrlo veliki infarkti pluća su relativno retki, jer plućno tkivo ima tri potencijalna izvora
kiseonika: plućnu arteriju, bronhijalne arterije (koje snabdevaju bronhijalno drvo) i same alveole
(vazdušne kese u plućima). Ovo znači da se po život opasni infarkti pluća najčešće javljaju kod osoba sa
značajnim osnovnim zdravstvenim problemima, kao što su hronična opstruktivna bolest pluća ili
hronična srčana insuficijencija. Takođe, pušači imaju znatno veći rizik od razvoja infarkta pluća.
Važno je napomenuti da, iako su manji infarkti pluća manje opasni, veliki infarkti mogu izazvati ozbiljna
oštećenja i potencijalno dovesti do fatalnih ishoda. Pravovremeno prepoznavanje i lečenje ovih stanja
može značajno poboljšati prognozu i smanjiti rizik od ozbiljnih komplikacija. Pored osnovnih faktora
rizika, lekari moraju biti svesni i mogućih sekundarnih komplikacija koje mogu nastati kao posledica
infrakta pluća, kao što su infekcije ili problemi sa disanjem.

Dijagnostikovanje infrakta pluća
U velikom broju slučajeva, infarkt pluća se otkriva kao dodatni nalaz tokom pretraga za plućnu emboliju.
Kada se kod pacijenta dijagnostikuje ili se sumnja na plućnu emboliju, lekar će posumnjati na infarkt
pluća ako pacijent ima hemoptizu ili bol u grudima, ili ako fizički pregled pokaže znake velikog embolusa
(naročito ako su prisutni tahikardija, ubrzano disanje ili prekomerno znojenje). Pored toga, infarkt pluća
koji zahvata pleuralnu sluznicu može proizvesti karakterističan zvuk "trljanja pleure" koji se čuje
stetoskopom.
Bez takvih kliničkih znakova, mali infarkt pluća može proći neopaženo. Međutim, zahvaljujući rutinskoj
upotrebi CT skeniranja (kompjuterizovana tomografija) u dijagnostici plućne embolije, čak i mali infarkti
pluća mogu biti otkriveni ako se posebno traže.
Magnetna rezonanca (MR) može biti korisna u dijagnostici infarkta pluća. MR nudi nekoliko prednosti
koje mogu biti korisne u određenim situacijama:
 Detaljna vizualizacija tkiva: MR koristi magnetna polja i radio talase za generisanje detaljnih slika
mekih tkiva. Ovo može pomoći u identifikaciji područja sa smanjenim protokom krvi, što je
karakteristično za infarkt pluća.
 Nema zračenja: Za razliku od CT skeniranja, MR ne koristi jonizujuće zračenje, što ga čini
sigurnijom opcijom za pacijente kojima je potrebno izbegavati zračenje, kao što su trudnice.
 Diferencijacija tkiva: MR može bolje razlikovati različite tipove tkiva u poređenju sa CT-om, što
može biti korisno u razlikovanju infarkta pluća od drugih patoloških stanja, poput tumora ili
infekcija.

 Funkcionalno snimanje: Specijalizovane MR tehnike, kao što su perfuzijska MR, mogu proceniti
protok krvi kroz pluća, identifikujući područja sa smanjenom perfuzijom koja odgovaraju
infarktu.
U praksi, magnetna rezonanca se koristi kao dopunska metoda, posebno kada su rezultati drugih
dijagnostičkih metoda nejasni ili kada postoje specifične kliničke indikacije. Zbog svoje visoke rezolucije i
mogućnosti detaljnog prikaza mekih tkiva, MR može pružiti dragocene informacije koje pomažu u
preciznoj dijagnozi i planiranju tretmana.
Dodatno, važno je napomenuti da, dok manji infarkti pluća obično ne izazivaju dugoročne probleme, veći
infarkti mogu izazvati značajna oštećenja plućnog tkiva i dovesti do ozbiljnih komplikacija, uključujući
hronične respiratorne probleme. Pravovremeno prepoznavanje i lečenje ključni su za smanjenje rizika i
poboljšanje ishoda kod pacijenata sa infarktom pluća.

Lečenje infrakta pluća
Lečenje infrakta pluća uključuje podršku i tretman osnovnog stanja koje je izazvao infarkt. Podrška
podrazumeva održavanje adekvatnog nivoa kiseonika u krvi i kontrolisanjem bola kako bi disanje bilo što
udobnije. Ako se adekvatan nivo kiseonika ne može postići pomoću nazalne kanile ili maske za lice,
pacijent će možda morati biti intubiran i stavljen na ventilator.
Dalji tretmani zavise od osnovnog uzroka. Ako je uzrok kriza srpastih ćelija ili infekcija, potrebno je
primeniti agresivan tretman. Ako je autoimuna bolest uzrok problema, lečenje treba pojačati i ponovo
proceniti opcije terapije, dok se kod raka moraju preispitati mogućnosti lečenja.
Međutim, u većini slučajeva, infrakt pluća je posledica plućne embolije. Tretman plućne embolije
uključuje, pored podrške, i primenu antikoagulansa, obično intravenskim heparinom, nakon čega se
prelazi na oralne antikoagulanse.
U slučajevima kada je plućna embolija masivna i dovodi do velikog infarkta pluća, ili ako je protok krvi
kroz pluća toliko ugrožen da srčani minutni volumen opada, može biti potrebno primeniti fibrinolitik
("razbijanje ugruška"). Ovi lekovi pokušavaju rastvoriti ugrušak koji blokira protok krvi.
Rizik od upotrebe fibrinolitika je značajan, ali u ovakvim okolnostima, akutni rizik od smrti zbog
zadržavanja ugruška nadmašuje te rizike.
U ekstremnim slučajevima, može biti potrebno pribegavanje hirurškom postupku ili kateterizaciji kako bi
se ugrušak uklonio.
Osim toga, lečenje treba biti sveobuhvatno, uključujući i prevenciju daljih komplikacija i rehabilitaciju
pacijenta. Pravovremeno prepoznavanje i adekvatan tretman ključni su za smanjenje rizika od ozbiljnih
komplikacija i poboljšanje ishoda za pacijenta.